باز هم با نام تو افسا نه اى گلريز شد

باز هم در سينه ام عشق تو شور انگيز شد

باز هم همراه بوى ميخک و محبوبه ها

خاطراتم پر کشد با ياد تو در کوچه ها

باز هم وقتى نگاهت گيرد از من فاصله

ديده ام مى بارد اما نم نم و بى‌حوصله

باز قلب پنجره بر روى‌من وا مى شود

باز هم پروانه اى در باغ پيدا مى شود

باز هم لاى‌کتابم مى‌نهم يک شاخه ياس

مى‌کنم بهر پيامى قاصدک را التماس

باز هم در هر شفق دلتنگ و دلگير مى‌شوم

باز هم با ياد تو سر شار رويا مى‌شوم

مهربانم، اي خوب

ياد قلبت باشد يک نفر هست که اينجا

بين آدمهايي که همه سرد و غريبند با تو

تک و تنها، به تو مي انديشد

و کمي

دلش از دوري تو دلگير است

مهربانم اي خوب

ياد قلبت باشد، يک نفر هست که چشمش

به رهت دوخته ، بر درمانده

و شب و روز دعايش اين است

زير اين سقف بلند، هر کجا هستي، به سلامت باشي

و دلت همواره، محو شادي و تبسم باشد

مهربانم اي خوب

ياد قلبت باشد، يک نفر هست که دنيايش را

همه هستي و رويايش را

به شکوفايي احساس تو پيوند زده

و دلش مي خواهد لحظه ها را با تو به خدا بسپارد

مهربانم اي خوب

يک نفر هست که با تو

تک و تنها با تو

پر انديشه و شعر است و شعور

پراحساس و خيال است و سرور

مهربانم اين بار ياد قلبت باشد

يک نفر هست که با تو به خداوند جهان نزديک است

و به يادت هر صبح گونه سبز اقاقي ها را

از ته قلب و دلش مي بوسد

و دعا مي کند اين بار که تو

با دلي سبز و پر از آرامش، راهي خانه خورشيد شوي

و پر از عاطفه و عشق و اميد

 

به يک پلک تو مي‌بخشم تمام روز و شب‌ها را
که تسکين مي‌دهد چشمت غم جانسوز تب‌ها را

بخوان! با لهجه‌ات حسّي عجيب و مشترک دارم
فضا را يک‌نفس پُر کن به هم نگذار لب‌ها را

به دست آور دل من را چه کارت با دلِ مردم!
تو واجب را به جا آور رها کن مستحب‌ها را

دليلِ دل‌خوشي‌هايم! چه بُغرنج است دنيايم!
چرا بايد چنين باشد؟ نمي‌فهمم سبب‌ها را

بيا اين‌بار شعرم را به آداب تو مي‌گويم
که دارم ياد مي‌گيرم زبان با ادب‌ها را

غروب سرد بعد از تو چه دلگير است اي عابر
براي هر قدم يک دم نگاهي کن عقب‌ها را

ديگه از همه بريدم ، حال قلبم زار زاره

آرزوهامو فروختم ، مسيرم سمت مزاره

جاده غريب اشکام ، چراغ قرمز نداره‏

دعا کن بميره چشمام ، تا ديگه هرگز نباره‏

حلقه ‏هاى انتظارم ، حالا از همه جدا شد

به چه سختى عشقو کاشتم ، با يه باد اونم فدا شد

گل اعتماد و له کرد ، دست هر کسى سپردم‏

خواب کشتن منو ديد ، دل هر کيو که بردم‏

چى بگم وقتى يه رنگى ، واسه هيچکى آشنا نيست‏

به گوش کسى نخورده ، بى وفايى رسم ما نيست!!!

هر جا که سفرکردم ، تو همسفرم بودي

وز هر طرفي رفتم ، توراهبرم بودي

با هر که سخن گفتم ، پاسخ زتو بشنيدم

برهرکه نظر کردم ، تو درنظرم بودي

در خنده ي من چون گل ، درکنج لبم خفتي

درگريه ي من چون اشک ، درچشم ترم بودي

در صبحگاه عشرت ، همدوش تو ميرفتم

در شامگاه غربت ، بالين سرم بودي

آواز چو مي خواندم ، سوز تو به سازم بود

پرواز چو ميکردم ، تو بال و پرم بودي

هرگز دل من بر تو ، يار دگري نگزيد

گر خواست که بگزيند ، يار دگرم بودي

دردا که غم عشقت آتش زده بر جانم

از هجر جگر سوزت خونين شده مژگانم

بزم دل شبکوران فانوس نمي خواهد

خاموش شده فانوس از شبنم چشمانم

ديريست دلم هر شب سوداي غمت دارد

زين عشق نهانسوزت در تهمت و بهتانم

من هستي خود جمله پاي دل تو دادم

ديگر تو چه مي خواهي از کيسه و انبانم

من نيز نمي دانم اين عشق چه منشوريست

خود نيز بسان او در گردش و دورانم

چيز مهمي نيست

فقط قسم خورده ام که ديگر مهرباني بوسه را
بيهوده وقف رهگذراني نکنم
که از ترنم علاقه عاجزند...

وقتي آينه از کوچ واژه ها ي معصوم دل تنگ نمي شود

مطمئن باش
از تکرار نبودن من هم نخواهد شکست

چيزي به خاک سپاري آخرين ترانه نمانده
ولي قول ميدهم
دلي از شنيدن اين خبر
به لرزه نخواهد افتاد

افسوس
که اين جماعت عجيب
خيلي زود به قاب شکسته ي خالي از خاطره عادت ميکنند....

....
**
وچيزي بر جاي نخواهد ماند
جز رد خالي يک قاب
بر سکوت بغض آلود ديوار
به نشان يکي خاطره ي وهم انگيز.................

مگر چشمان ساقي بشکند امشب خمارم را
مگر شويد شراب لطف او از دل غبارم را
بھشت عشق من در برگ ريز ياد ھا گم شد
مگر از جام ميگيرم سراغ چشم يارم را
به گوشش بانگ شعر و اشک من نا آشنا آمد
به گوش سنگ ميخواندم سرود آبشارم را
به جام روزگارانش شراب عيش و عشرت ياد
که من با ياد او از ياد بردم روزگارم را
پس از عمري ھنوز اي جان به ياري زنده مي دارد
نسيم اشتياق من چراغ انتظارم را
خزان زندگي از پشت باغ جان من برگشت
که ديد از چشم در لبخند شيرين بھارم را
من از لبخند او آموختم درسي که نسپارم
به دست نا اميدي ھا دل اميدوارم را
ھنوز از برگ و بار عمر من يک غنچه نشکفته است
که من در پاي او ميريزم اکنون برگ و بارم را

 

عاشقانه ها را نميتوان توصيف كرد!!
نميتوان درك كرد.
نميتوان ديد!
من عاشقته ترين عاشقانه ها را درقلب خود احساس ميكنم
و چه احساس نيكوست.
مسخواهم هميشه عاشق بمانم.
ميخواهم در عاشقانه ها زندگي كنم.
مثل مرغي رها كه در عشق پرواز چشم ميگشايد.
هر لحضه عاشق تر از لحظه پيشين
عشق زيبا ترين احساس است نه براي پنهان کردن
بلکه براي در ميان گذاشتن با تو.
عشق واقعي احساس عميق دروني است.
احساسي كه پنهان کردنش غير ممکن است.
پس فرياد ميزنم.
عاشقتم عاشقتم عاشقتم ...

 

خيلي سخته عاشق کسي بشي اما اون حتي ندونه درد تو

از چشات نخونه قصه غمو علت لرزش دست سردتو

خيلي سخته زندگيت فنا بشه واسه ديدن يه لبخند رو لباش

واسه گفتن از اميد و آرزو تو سياهي غم انگيز شباش

من نيومدم بگم عاشقتم چون از اين حرفا پر گوش همه

اشتباه که مي گن گريه مرد رو زخم هاي تنش يه مرهم

من نيومدم بگم تو هم مثه قصه ها بيا بريم از اين ديار

يا که خيلي مهربون يه مدتي واسه من اداي عشقو در بيار

مي خواي برنده باشي مي دونم به همه مي گم ببازن جلو پات

هر چي اسپند به آتيش مي کشم تا که چشمت نزنن بشن فدات

تو مي خواي پرنده باشي مي دونم يه نفس هواي خوشبختي مي خواي

خودم آسمون هفتمت مي شم تو فقط بگو بگو باهام مياي .